امین‌الله رشیدی که متولد چهارم  اردیبهشت سال‌ ١٣٠۴ خورشیدی است، متعلق به نسلی استثنایی است که هنر زنده و خلاق ایران را طی دهه‌های ١٣٣٠ و ۴٠ بر دوش خود گرفت. رشیدی که گذشته از خوانندگی، موسیقیدان و آهنگساز است برخی اشعار ترانه‌هایش را نیز خود سروده است.

اگر در زندگی‌نامه‌های هنرمندان معاصر ایرانی جستجو کنید، از باروری نسلی که بین سالهای ١٣٠٠ تا ١٣٠۵ خورشیدی به دنیا آمده تعجب خواهید کرد. زادگان این سالها، کم‌کم از حوالی سال ١٣٣٠ به بار می‌نشینند و برای هنر و فرهنگ مملکت سرزندگی  و تازگی می‌آورند. پیوندی که زمانی میان رادیو، تئاتر، موسیقی و محیط ادبی شکل گرفت، اساساً با کار و کوشش این نسل به ثمر رسید. حمید قنبری، مجید محسنی، ارحام صدر، مرتضی احمدی، پرویز خطیبی، علی زرندی، نصرت‌الله وحدت، عزت‌الله انتظامی، دلکش و... همگی در ساختن و پرداختن هنری زنده و ظریف و در عین حال مردم‌پسند و آسان‌فهم سهیم بودند.

در این میان، شاید زندگی و کارنامۀ امین‌الله رشیدی از بسیاری جهات با جمشید شیبانی قابل مقایسه باشد. شیبانی هم مثل رشیدی "چند هنره" بود. رشیدی، چنان که خود گفته است، در جوانی نقاشی و طراحی قالی را آموخت و سپس به شاگردی موسی معروفی رفت و موسیقی یاد گرفت.

امین‌الله رشیدی نوۀ دختری ادیب بیضایی (عموی بهرام بیضایی) است که اهل کاشان بود و شعر می‌گفت. شیبانی هم نوۀ دختری میرزا عبدالله،  موسیقیدان بزرگ زمانه بود. شیبانی خیلی زود از محیط هنری ایران دور شد و زندگی در آمریکا را ترجیح داد. امین‌الله رشیدی نیز یک دورۀ سی ساله به حاشیه رفت. البته او هیچگاه توضیح روشنی در این باره نداده و فقط گفته است که "به اضطرار" از فعالیت هنری فاصله گرفته است.

اما رشیدی از معدود خوانندگان نسل خود است که فعالیت را بعد از انقلاب ادامه داد و به تلویزیون جمهوری اسلامی هم دعوت شد. رشیدی حتی برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری هم قدم پیش گذاشت اما صلاحیتش تأیید نشد...

برای شنیدن نمونه‌هایی از آثار امین‌الله رشیدی به فایل صوتی رجوع کنید